Przez intensywne opady deszczu start Grand Prix Monako przesunięto o ponad godzinę. W nieco loteryjnym wyścigu istotną rolę odegrała strategia i komunikacja zespołowa, która, zdaje się, nie najlepiej zadziałała w Ferrari. Charles Leclerc wreszcie dojechał do mety w domowym wyścigu, ale dziś znów musiał obejść się smakiem, spadając z 1. pozycji na 4., z czego skorzystał Sergio Perez, który odniósł pierwsze zwycięstwo na ulicach Monte Carlo.

Oberwanie chmury i start opóźniony o godzinę
Deszcz podczas wyścigu Formuły 1 zawsze sprawia, że serca wszystkich ludzi kochających Królową Motorsportu zaczynają bić mocniej. Jednakże, gdy deszcz pada w niedzielne popołudnie w Monte Carlo – przez ekscytację wprost trudno usiedzieć na miejscu.

Zmienne warunki zapowiadano jeszcze przed weekendem, natomiast dziś rano nadzieja zdecydowanie podupadła, gdy kolejne prognozy przewidywały suche popołudnie. Na szczęście dla widowiska, pół godziny przed 15:00 nad torem pojawiły się ciemne chmury, z których początkowo tylko kropiło, a następnie zaczęło lać.

Sędziowie zareagowali i przesunęli start o 16 minut, podczas których na prostej startowej rozpętało się istne pandemonium. Zespoły w popłochu nie wiedziały na jakie opony postawić – pełne deszczówki, czy przejściowe; o przygotowanych wcześniej slickach nie myślał chyba nawet największy optymista w padoku.

Wreszcie kwadrans po 15:00 stawka ruszyła za samochodem bezpieczeństwa na okrążenia formujące, w czasie których dyrekcja wyścigu doszła do wniosku, że warunki są zbyt ekstremalne – wywieszono czerwoną flagę.

Wstrzymanie zdawało się niemiłosiernie dłużyć, tym bardziej, że zapewne każdy kibic przypomniał sobie wówczas o fatalnym zeszłorocznym Grand Prix Belgii… Kolejne 10 minut. 20. 30. 40. 60. Żadnego ruchu. Zniecierpliwienie tylko rosło, gdy korespondenci znajdujący się na miejscu mówili o zelżeniu opadów, zaś Bernd Maylander nawet nie raczył wykonać rozpoznawczych przejazdów (choć to nie wina dzisiejszego solenizanta, a zbyt zapobiegliwej dyrekcji wyścigu, która go do tego nie upoważniała!).

Dopiero kilka minut po godzinie 16:00 zadecydowano o powrocie na tor – oczywiście pod nadzorem safety cara. Chwilę później wszyscy kanadyjscy kibice F1 dwukrotnie wydali jęk zawodu za sprawą żałosnych poczynań ich rodaków, Nicholasa Latifiego i Lance’a Strolla, którzy przy niskich prędkościach tracili panowanie na swoimi bolidami. Gdy obaj kierowcy wymieniali w boksach przednie skrzydła, wyścig lotnie wystartował.

Pierwszy lotny start i wysychający tor
Na pierwszych kilku okrążeniach nie dochodziło do przetasowań wewnątrz klasyfikacji. Wczorajszy zdobywca Pole Position spokojnie budował przewagę i już na 8. okrążeniu był trzy sekundy przed podążającym za nim zespołowym kolegą – Carlosem Sainzem.

W tym samym czasie spośród stawki wyłonili się pierwsi odważni, którzy ulegli pokusie przejścia na nieco gładsze opony. Pionierami byli mianowicie Pierre Gasly, Sebastian Vettel, Mick Schumacher, Yuki Tsunoda, czy Nicholas Latifi. Szczególnie skuteczną reklamę przejściowego ogumienia prowadził Francuz reprezentujący zespół AlphaTauri, który w mig dotarł do reszty stawki i pokazał, że niemożliwe w deszczu staje się możliwe – zaczął dokonywać skutecznych manewrów wyprzedzania na ulicach Monako, całkiem zręcznie przejeżdżając obok szukających przyczepności Guanyu Zhou i Daniela Ricciardo.

Decydujące pit stopy – kolejny rozdział dramatu Leclerca na ulicach Monako
Czołówka monitorując tempo zawodników dysponujących przejściowymi oponami, nie zwlekała z wykonaniem odpowiednich pit stopów. Tu dochodzimy do istotnego momentu dzisiejszych zawodów, ponieważ Red Bull okazał się bardziej uważny od liderującego Ferrari. Ekipa rodem z Austrii szybciej ściągnęła swoich kierowców, przez co, gdy Leclerc po wymianie opon na 19. okrążeniu powrócił na tor, spadł na 3. miejsce, za Sergio Pereza. I uwaga, to dopiero preludium do pit stopowych zawiłości.

Albowiem trzy kółka później do boksu został poproszony Sainz, który jako pierwszy ze ścisłej czołówki dostał twarde opony. Chyba dość niespodziewanie tuż za Hiszpanem w alei serwisowej pojawił się mający problem z jasną komunikacją z inżynierem Leclerc. Lokalny bohater przy wiązce wulgaryzmów powrócił na tor za swoim zespołowym kolegą.

Natomiast Red Bull znów szybko zareagował i kilkadziesiąt sekund później powtórzył zagrywkę Ferrari z podwójnym pit stopem, dzięki czemu Perez wyłonił się jako nowy lider wyścigu; Sainz znalazł się na drugim miejscu, Verstappen trzecim, a Leclerc czwartym. Trudno pozostać obojętnym wobec mistycyzmu, swego rodzaju fatum ciążącym na Monakijczyku, który rokrocznie doświadczany jest przez wielkiego pecha we własnym "domu".

Schumacher wywołuje drugą czerwoną flagę
Gdyby ktoś sądził, że teraz, na suchej nawierzchni wyścig się ustatkuje, formując w tradycyjną monakijską procesję, był w błędzie. Wszystkich z miejsc poderwał Mick Schumacher, który stracił kontrolę na wyjściu z zakrętu nr 13 i potężnie się rozbił, rozczłonkowując swój bolid na dwie części.

Sędziowie najpierw zadysponowali samochód bezpieczeństwa, a moment później drugą już czerwoną flagę. W tym momencie klasyfikacja prezentowała się następująco:

1. Sergio Perez [+2 pozycje względem startu]
2. Carlos Sainz
3. Max Verstappen [+1]
4. Charles Leclerc [-4]
5. George Russell [+1]
6. Lando Norris [-1]
7. Fernando Alonso
8. Lewis Hamilton
9. Esteban Ocon [+1]
10. Valtteri Bottas [+2]
11. Sebastian Vettel [-2]
12. Pierre Gasly [+5]
13. Daniel Ricciardo [-1]
14. Lance Stroll [+4]
15. Yuki Tsunoda [-4]
16. Guanyu Zhou [+4]
17. Nicholas Latifi [+2]
18. Alex Albon [-2]
19. Mick Schumacher [DNF]
20. Kevin Magnussen [DNF]

Procesja po lotnym restarcie
Po kilkunastu minutach przerwy, gdy porządkowi naprawiali barierę po wypadku Schumachera, kierowcy powrócili na tor. Podczas czerwonej flagi oczywiście można zmieniać opony, z czego jednak nie skorzystały wszystkie zespoły. Red Bull zgodnie postawił na świeżą pośrednią mieszankę, zaś w Ferrari pozostano przy twardych, startych dziesięcioma okrążeniami gumach.

Warto zauważyć, że na tym etapie, o godzinie 17:15 było wiadomo, że wyścig nie zostanie ukończony w 100%, ponieważ przez dwie czerwone flagi miał się on regulaminowo zakończyć wraz z wybiciem 18:00, niezależnie od przebytego dystansu.

Niestety, ostatnie kilkadziesiąt minut nie przyniosło nieoczekiwanych zwrotów akcji. Ba, nie pojawił się nawet jakikolwiek manewr wyprzedzania, choć w samej końcówce pierwsza czwórka jechała jak po sznurku, dystansując się na mniej niż sekundę. Sainz silnie naciskał na Pereza, ale nie dokonał cudu i pozwolił Meksykaninowi wygrać pierwszy wyścig na ulicach Monako w karierze. Ostateczna klasyfikacja, przynajmniej wewnątrz pierwszej dziesiątki wyglądała tak, jak wskazano kilka akapitów wyżej.

79., niewiarygodnie długie Grand Prix Monako przeszło do historii. Następna runda tegorocznego sezonu odbędzie się za dwa tygodnie, na ulicach Baku, gdzie kierowcy powalczą w GP Azerbejdżanu.