Lewis Hamilton urodził się 7 stycznia 1985 roku w Stevenage. Jest 164. brytyjskim kierowcą w historii, który wziął udział w wyścigu F1. Dużą część swojego sukcesu przypisuje wychowaniu, które otrzymał podczas dorastania w ww. angielskim miasteczku. W wieku zaledwie 10 lat został najmłodszym zwycięzcą brytyjskich mistrzostw Cadet Kart.
Liczba trofeów Hamiltona stale się powiększała, co zwróciło uwagę Rona Dennisa. Szef McLarena podpisał z nim kontrakt, na mocy którego dołączył do brytyjskiej szkółki juniorów. Na tym etapie kariery młodego kierowcy najistotniejsze było wsparcie finansowe od zespołu, gdyż dotychczas wszelkie koszty wiążące się z rozwojem jego kariery spoczywały na jego ojcu Od tej pory Lewis mógł rywalizować na bardziej wymagającej scenie. W wieku 15 lat został europejskim mistrzem kartingu.
Talent Lewisa sprawił, że spływało do niego coraz więcej ofert z różnych serii wyścigowych. W 2002 roku dołączył do Brytyjskiej Formuły Renault. Istniały obawy, że nie poradzi sobie w bolidzie jednomiejscowym z takim wzrostem liczby koni mechanicznych, jednakże szybko je rozwiał, kończąc swój debiutancki sezon na 3. miejscu w klasyfikacji generalnej. Rok później - po rekordowych dziesięciu zwycięstwach, jedenastu pole position i dziewięciu najszybszych okrążeniach na koncie - przypieczętował mistrzostwo tej serii.
12 miesięcy potem przeszedł do F3 Euro Series. Zmiana ta przyniosła mu dużo trudności, aczkolwiek już w swojej premierowej kampanii zdołał wywalczyć 5. lokatę w klasyfikacji ogólnej. Sezon później nie miał sobie równych w tej kategorii. Po imponujących piętnastu zwycięstwach mógł dopisać kolejne mistrzostwo do swojej listy triumfów.
Kolejnym krokiem było przejście do GP2, w którym po serii spektakularnych występów sięgnął po mistrzowski tytuł w swoim debiutanckim sezonie. Co więcej, jego postawa wzbudziła ogromne zainteresowanie w padoku F1, a McLaren zdecydował się dać mu miejsce w zespole obok dwukrotnego mistrza świata, Fernando Alonso.
W swoim debiutanckim sezonie Hamilton wygrał cztery wyścigi, a przez większą część sezonu prowadził w klasyfikacji generalnej, rozwijając intensywną rywalizację z Alonso, zarówno na torze, jak i poza nim. Mieszanka nieszczęśliwych wypadków i braku doświadczenia w dwóch ostatnich rundach pozbawiła go jednak końcowego triumfu.
Rok później - po powrocie Alonso do Renault - Lewis ponownie przez większą część sezonu był na czele tabeli, pokonując ostatecznie Felipe Massę z Ferrari o jeden punkt po fascynującym finale sezonu w Brazylii. Massa wygrał tę rundę, ale Hamilton na ostatnim okrążeniu wyprzedził Timo Glocka, co dało mu piąte miejsce, matematycznie gwarantujące mistrzostwo. W wieku 23 lat stał się najmłodszym (wówczas) mistrzem świata w historii F1.
Sezon 2009 to walka z samochodem bez odpowiedniej siły docisku i tempa. Co więcej, już pierwszy weekend wyścigowy był pechowy dla Lewisa, gdyż został zdyskwalifikowany po GP Australii, gdy wprowadził w błąd sędziów. Brytyjczyk stopniowo się odbudowywał i w lipcowym wyścigu o GP Węgier zameldował się najwyższym stopniu podium. Kolejne zwycięstwo miało miejsce w Singapurze, a do końca zmagań jeszcze trzykrotnie stanął na podium. Finalnie zakończył je na 5. lokacie w klasyfikacji generalnej.
W 2010 roku Hamilton miewał wahania formy, do których dochodziły wątpliwe strategiczne decyzje zespołu. Dzięki jednak wiktoriom w Turcji i Kanadzie był jednym z pretendentów do mistrzowskiego tytułu. Z biegiem zmagań McLaren coraz bardziej odstawał od swoich rywali z Red Bulla i Ferrari i po rundzie we Włoszech stracił prowadzenie w mistrzostwach, którego nie odzyskał już do końca sezonu. Do ostatniego wyścigu zachował matematyczne szanse na triumf, ale końcową rywalizację zakończył tuż za podium. Udało mu się natomiast wyprzedzić swojego partnera zespołowego, Jensona Buttona.
Kampania 2011 była jedną z najtrudniejszych w karierze Lewisa. Frustracja spowodowana samochodem, który początkowo nie wykazywał potencjału wyścigowego, seria błędów, prowadzących do częstych wizyt w pokoju sędziowskim i trudne relacje z mediami, spowodowane zawirowaniami w życiu osobistym, odbijały się na jego formie. Mimo to zdołał trzykrotnie zwyciężyć, jednakże sezon ukończył dopiero na 5. miejscu, aż trzy pozycje za Buttonem. Pierwszy raz w mistrzowskiej serii został pokonany przez zespołowego partnera.
Kolejnego roku także nie mógł zaliczyć do udanych, gdyż problemy z niezawodnością jego bolidu zaprzepaściły szanse na mistrzowską koronę. Z jego strony zaliczył jednak dużo bardziej kompletny sezon, pokazując swoją piekielną szybkość, która aż siedmiokrotnie pozwoliła mu startować do wyścigu z pole position i cztery razy kończyć zmagania na najwyższym stopniu podium. Forma Lewisa została zauważona przez szefów Mercedesa, którzy podpisali z nim kontrakt obowiązujący od następnego sezonu.
Hamilton nie rozczarował nowych pracodawców, notując płynne przejście do nowego zespołu. Zwyciężył na Węgrzech, czterokrotnie meldował się na podium i pięć razy startował z pole position, przez co ukończył zmagania na 4. pozycji w klasyfikacji generalnej, czyli dwa miejsca wyżej od zespołowego kolegi, Nico Rosberga.
W sezonie 2014 Lewis miał do dyspozycji dominujący samochód W05, dzięki któremu zdołał aż jedenastokrotnie zameldować się najwyższym stopniu podium. Pokonując Rosberga, po raz drugi w karierze sięgnął po mistrzowską koronę. Kontynuował świetną passę także w kolejnym roku, w którym po dziesięciu triumfach zakończył zmagania na szczycie tabeli, zdobywając swój trzeci tytuł mistrza świata i stając się pierwszym Brytyjczykiem, który obronił trofeum.
Świetna passa Hamiltona zakończyła się w kampanii 2016. Po fascynującej walce i finale w Abu Zabi musiał bowiem uznać wyższość Rosberga, mimo że wygrał od niego o jeden wyścig więcej. Jednakże słabe starty w połączeniu z problemami z niezawodnością sprawiły, że w tabeli kierowców znalazł się pięć punktów za swoim rywalem. Rywalizacja ta zakończyła się, kiedy Rosberg niespodziewanie ogłosił zakończenie kariery. Mercedes ogłosił, że nowym partnerem Lewisa od 2017 roku zostanie Valtteri Bottas.
W sezonie 2017 największą presję na Brytyjczyka wywierał Sebastian Vettel z Ferrari. Hamilton podjął wyzwanie i przez cały sezon prezentował świetną formę. Wyprzedził Ayrtona Sennę i Michaela Schumachera w klasyfikacji największej ilości zdobytych pole position i po dziewięciu zwycięstwach sięgnął po czwarty mistrzowski tytuł, stając się najbardziej utytułowanym brytyjskim kierowcą w historii F1.
Kolejne zmagania to ponowna walka między Hamiltonem a Vettelem. Notując prawdopodobnie najbardziej kompletny sezon w swojej karierze, Lewis wystrzegał się błędów i dzięki swojej nienagannej dyspozycji podwyższył poprzeczkę swojemu niemieckiemu rywalowi, z którym zacięcie walczył o mistrzostwo. Dzięki temu sięgnął po swój piąty tytuł w karierze. W międzyczasie Mercedes ogłosił, że jego skład na 2019 rok nie ulegnie zmianie.
Kolejne dwa sezony zostały również zdominowane przez zawodnika ze Stevenage i Mercedesa. Kampania 2019 była dla niego najlepsza pod względem punktowym w całej karierze. Zdobył w niej aż 413 oczek, deklasując drugiego Bottasa o 87. W 2020 roku Brytyjczyk dysponował prawdopodobnie najlepszą maszyną w całej historii F1, dzięki czemu nie miał żadnych problemów z wywalczeniem siódmego mistrzowskiego tytułu. W ten sposób zrównał się z Michaelem Schumacherem. Podczas GP Portugalii odniósł swój 92. triumf w karierze, stając się rekordzistą w tej statystyce.
Hamilton i stajnia z Brackley zdecydowali się ze sobą współpracować także w 2021 roku. Jednakże drobne zmiany w przepisach plus lepszy bolid Red Bulla poskutkowały tym, że Brytyjczyk nieoczekiwanie musiał zaciekle rywalizować o mistrzostwo świata z Maxem Verstappenem, przez co przedłużył swoją umowę z Mercedesem o dwa lata. Ostatecznie - po dramatycznym finale sezonu w Abu Zabi - po raz pierwszy od 2016 roku przegrał batalię o tytuł.
W 2022 roku as ze Stevenage nie wrócił na szczyt - wręcz przeciwnie - ten sezon był bardzo nieudany w jego karierze. Wpływ na to miały problemy Mercedesa z rewolucją techniczną. Brytyjczyk uplasował się dopiero na 6. miejscu w klasyfikacji, uznając wyższość nawet nowego zespołowego kolegi, George'a Russella. Mimo pozornie słabej dyspozycji siedmiokrotnemu mistrzowi świata udało się stanąć na podium dziewięć razy.
Następna kampania była zdecydowanie lepsza dla siedmiokrotnego mistrza świata. Zakończył ją na podium klasyfikacji kierowców, na co złożyły się po trzy 2. miejsca i 3. miejsca. Chociaż drugi rok z rzędu nie wygrał żadnego wyścigu, przypomniał o swoich zjawiskowych umiejętnościach na Hungaroringu, gdzie sięgnął po 104. pole position.
Przed rozpoczęciem sezonu 2024 Brytyjczyk został bohaterem jednego z najbardziej zaskakujących i głośnych transferów w historii F1. Zdecydował się na przenosiny do Ferrari po zakończeniu ówczesnych zmagań, kończąc swoją 12-letnią przygodę z Mercedesem.
Było to gorzko-słodkie pożegnanie z niemieckim zespołem. Z jednej strony w końcu powrócił do wygrywania, ponieważ zwyciężył w GP Wielkiej Brytanii oraz GP Belgii, ale z drugiej uplasował się dopiero na 7. miejscu w klasyfikacji kierowców. Pod tym względem był to dla niego najgorszy rok w karierze.
