2006-06-26
BMW: zapowiedź GP USA
Tory w Montralu i Indianapolis mają dwie cechy wspólne: oba leżą w Ameryce Północnej i oba wymagają docisku aerodynamicznego na średnim poziomie. Poza tym różnią się bardzo – 1400 kilometrów dzieli malowniczy, kanadyjski tor na wyspie od gigantycznego owalu w USA. Tony wyposażenia używanego przez zespoły F1 przetransportowane zostaną przez konwój ciężarówek, zorganizowany centralnie dla wszystkich ekip. Transport opuścił Montreal w niedzielę po wyścigu i skierował się w stronę Indianapolis Motor Speedway, gdzie 2 lipca rozegrana zostanie dziesiąty wyścig tegorocznych mistrzostw świata Formuły 1, składających się z 18 rund. Zespół BMW Sauber F1 Team wypatruje startu na amerykańskim torze, wymagającym specyficznego dostrojenia samochodów.R E K L A M A
Nick Heidfeld:
„Nie mogę się doczekać Grand Prix USA, rozgrywanej na legendarnym torze Indianapolis. Dla kierowców F1 to specyficzne uczucie – ścigać się na nachylonej części owalnego toru, choć w sumie to proste zadanie, bo po prostu jedzie się cały czas pełnym gazem. Wykorzystujemy tylko część owalu, a resztę okrążenia przejeżdżamy po krętej sekcji wewnętrznej, zbudowanej specjalnie na potrzeby F1 przed pierwszym wyścigiem tutaj, w 2000 r. Na początku nie wiedzieliśmy, czy lepiej ustawić samochód na większy docisk aerodynamiczny, pod kątem krętej części toru, czy raczej użyć minimalnego docisku by osiągać większe prędkości na szybkiej części. W sezonie 2006 to pytanie powraca, bo po zmianie silników z V10 na V8 mamy do dyspozycji około 200 koni mechanicznych mniej.”
„Mam dobre wspomnienia z Indianapolis. W 2001 r. przejechałem tu jeden z najlepszych wyścigów w karierze. Straciłem pierwszy, drugi i siódmy bieg, a mimo tego dojechałem szósty i zdobyłem jeden punkt”.
Jacques Villeneuve:
„Tor F1 w Indianapolis nie jest zły, choć nie jest tak dobry, jak mógłby być. Gdybym to ja był projektantem, to wykorzystałbym obie proste owalnego toru, zamiast jednej, na początku okrążenia. Ta prosta jest bardzo długa, osiągamy tam dobrze ponad 300 km/h. Jedziesz cały czas blisko ściany, a potem czeka cię bardzo mocne hamowanie – to zupełnie inne wrażenia niż na pozostałych torach. Pod koniec okrążenia łagodnym łukiem wracamy na owal, na jego nachylony zakręt. Tutaj osiągamy 280 km/h i tak naprawdę nie jest to dla nas zakręt. Dość trudno jeździ się po tym torze, a zadania nie ułatwia wyboista nawierzchnia.”
„Po europejskich wyścigach wizyta w Indy jest bardzo miła, a atmosfera na torze jest zawsze wspaniała. Czuję się tu trochę jak w domu, ze względu na wielu kanadyjskich fanów. Choć w USA też jestem popularny”.
Robert Kubica:
„Kolejny nowy dla mnie tor. Kolejne nowe doświadczenie. Mam nadzieję, że samochód będzie się dobrze spisywał. Podczas ostatnich testów osiągaliśmy bardzo dobre rezultaty, stąd wiążemy spore nadzieje z nadchodzącymi wyścigami, w tym także z Grand Prix USA. Wypatruję wizyty na słynnym „Brickyard”, oczywiście wiele słyszałem o tym torze. Jazda bolidem F1 po nachylonym łuku będzie interesującym doświadczeniem, ale nie do końca nowym – kiedyś jeździłem po takich zakrętach w Formule 3. Z tego co słyszałem, w Indianapolis osiąga się ponad 300 km/h i jeździmy bardzo blisko bariery”.
Mario Theissen, dyrektor BMW Motorsport:
„Grand Prix USA rozpoczyna drugą połowę sezonu i jednocześnie jest drugim z rzędu wyścigiem w Ameryce Północnej. Mamy nadzieję, że amerykańscy kibice zapomnieli już o zawodzie z sezonu 2005. W tym roku chcemy zapewnić im jak najlepsze widowisko. Jeśli chodzi o wysokość sprzedaży, USA to najważniejszy rynek dla BMW Group. Mamy tu dwa największe zakłady produkcyjne położone poza Niemcami. Dla silnika BMW P86 Indianapolis oznacza ogromne wyzwanie. Na owalnej części toru kierowcy jadą przez ponad 20 sekund pełnym gazem, a wymagająca jest zwłaszcza druga część tej sekcji – sama prosta, gdzie przez ponad 10 sekund jedzie się na siódmym biegu, z w pełni otwartą przepustnicą.”
„Po dobrych występach na Silverstone i w Montrealu chcemy kontynuować dobrą passę w Indianapolis. Naszym celem jest umieszczenie obu samochodów w trzeciej części kwalifikacji oraz zdobycie punktów w wyścigu”.
Willy Rampf, dyrektor techniczny d/s nadwozia:
„Nachylony zakręt na owalnej części Indianapolis to wyjątek w F1, chociaż osobiście nie nazwałbym tego fragmentu toru zakrętem. To lekki łuk przejeżdżany pełnym gazem, wiodący na prostą o długości 1820 metrów – najdłuższą w Formule 1. Ze względu na tę prostą zależy nam na jak najmniejszym oporze aerodynamicznym. Tutaj będzie dochodziło do wyprzedzania, bo tor jest bardzo szeroki i można zastosować kilka różnych linii przejazdu. Środkowa część toru wymaga innych ustawień. Ten fragment, zbudowany specjalnie na debiut F1 na tym torze w 2000 r., składa się z samych wolnych zakrętów. Tutaj wymagana jest dobra trakcja i stabilność przy hamowaniu. Kontrast pomiędzy owalem i środkową częścią toru jest bardzo duży i sprawia, że dostrojenie samochodów nie jest łatwym zadaniem. Generalnie na Indianapolis ustawiamy średni poziom docisku aerodynamicznego, podobny do Montrealu”.
„Nie mogę się doczekać Grand Prix USA, rozgrywanej na legendarnym torze Indianapolis. Dla kierowców F1 to specyficzne uczucie – ścigać się na nachylonej części owalnego toru, choć w sumie to proste zadanie, bo po prostu jedzie się cały czas pełnym gazem. Wykorzystujemy tylko część owalu, a resztę okrążenia przejeżdżamy po krętej sekcji wewnętrznej, zbudowanej specjalnie na potrzeby F1 przed pierwszym wyścigiem tutaj, w 2000 r. Na początku nie wiedzieliśmy, czy lepiej ustawić samochód na większy docisk aerodynamiczny, pod kątem krętej części toru, czy raczej użyć minimalnego docisku by osiągać większe prędkości na szybkiej części. W sezonie 2006 to pytanie powraca, bo po zmianie silników z V10 na V8 mamy do dyspozycji około 200 koni mechanicznych mniej.”
„Mam dobre wspomnienia z Indianapolis. W 2001 r. przejechałem tu jeden z najlepszych wyścigów w karierze. Straciłem pierwszy, drugi i siódmy bieg, a mimo tego dojechałem szósty i zdobyłem jeden punkt”.
Jacques Villeneuve:
„Tor F1 w Indianapolis nie jest zły, choć nie jest tak dobry, jak mógłby być. Gdybym to ja był projektantem, to wykorzystałbym obie proste owalnego toru, zamiast jednej, na początku okrążenia. Ta prosta jest bardzo długa, osiągamy tam dobrze ponad 300 km/h. Jedziesz cały czas blisko ściany, a potem czeka cię bardzo mocne hamowanie – to zupełnie inne wrażenia niż na pozostałych torach. Pod koniec okrążenia łagodnym łukiem wracamy na owal, na jego nachylony zakręt. Tutaj osiągamy 280 km/h i tak naprawdę nie jest to dla nas zakręt. Dość trudno jeździ się po tym torze, a zadania nie ułatwia wyboista nawierzchnia.”
„Po europejskich wyścigach wizyta w Indy jest bardzo miła, a atmosfera na torze jest zawsze wspaniała. Czuję się tu trochę jak w domu, ze względu na wielu kanadyjskich fanów. Choć w USA też jestem popularny”.
Robert Kubica:
„Kolejny nowy dla mnie tor. Kolejne nowe doświadczenie. Mam nadzieję, że samochód będzie się dobrze spisywał. Podczas ostatnich testów osiągaliśmy bardzo dobre rezultaty, stąd wiążemy spore nadzieje z nadchodzącymi wyścigami, w tym także z Grand Prix USA. Wypatruję wizyty na słynnym „Brickyard”, oczywiście wiele słyszałem o tym torze. Jazda bolidem F1 po nachylonym łuku będzie interesującym doświadczeniem, ale nie do końca nowym – kiedyś jeździłem po takich zakrętach w Formule 3. Z tego co słyszałem, w Indianapolis osiąga się ponad 300 km/h i jeździmy bardzo blisko bariery”.
Mario Theissen, dyrektor BMW Motorsport:
„Grand Prix USA rozpoczyna drugą połowę sezonu i jednocześnie jest drugim z rzędu wyścigiem w Ameryce Północnej. Mamy nadzieję, że amerykańscy kibice zapomnieli już o zawodzie z sezonu 2005. W tym roku chcemy zapewnić im jak najlepsze widowisko. Jeśli chodzi o wysokość sprzedaży, USA to najważniejszy rynek dla BMW Group. Mamy tu dwa największe zakłady produkcyjne położone poza Niemcami. Dla silnika BMW P86 Indianapolis oznacza ogromne wyzwanie. Na owalnej części toru kierowcy jadą przez ponad 20 sekund pełnym gazem, a wymagająca jest zwłaszcza druga część tej sekcji – sama prosta, gdzie przez ponad 10 sekund jedzie się na siódmym biegu, z w pełni otwartą przepustnicą.”
„Po dobrych występach na Silverstone i w Montrealu chcemy kontynuować dobrą passę w Indianapolis. Naszym celem jest umieszczenie obu samochodów w trzeciej części kwalifikacji oraz zdobycie punktów w wyścigu”.
Willy Rampf, dyrektor techniczny d/s nadwozia:
„Nachylony zakręt na owalnej części Indianapolis to wyjątek w F1, chociaż osobiście nie nazwałbym tego fragmentu toru zakrętem. To lekki łuk przejeżdżany pełnym gazem, wiodący na prostą o długości 1820 metrów – najdłuższą w Formule 1. Ze względu na tę prostą zależy nam na jak najmniejszym oporze aerodynamicznym. Tutaj będzie dochodziło do wyprzedzania, bo tor jest bardzo szeroki i można zastosować kilka różnych linii przejazdu. Środkowa część toru wymaga innych ustawień. Ten fragment, zbudowany specjalnie na debiut F1 na tym torze w 2000 r., składa się z samych wolnych zakrętów. Tutaj wymagana jest dobra trakcja i stabilność przy hamowaniu. Kontrast pomiędzy owalem i środkową częścią toru jest bardzo duży i sprawia, że dostrojenie samochodów nie jest łatwym zadaniem. Generalnie na Indianapolis ustawiamy średni poziom docisku aerodynamicznego, podobny do Montrealu”.
komentarze
Skomentuj artykuł
Jeśli nie masz jeszcze konta, dołącz do społeczności Formula 1 - Dziel Pasję!
Zarejestruj się już teraz