Charles Leclerc urodził się 16 października 1997 roku. Jest 4. monakijskim kierowcą w historii, który wziął udział w wyścigu F1. Swoją przygodę ze sportami motorowymi rozpoczął na torze gokartowym, gdzie znalazł się dzięki przyjacielowi z dzieciństwa, Julesowi Bianchiemu. Mimo że był młodszy o siedem lat, nie odbiegał umiejętnościami od starszego kolegi i podążył jego drogą w kierunku mistrzowskiej serii.
W 2009 roku Monakijczyk został najmłodszym zwycięzcą francuskich mistrzostw kartingowych. Dwa lata później rozpoczął współpracę z Nicolasem Todtem, menadżerem Bianchiego. Był to decydujący moment w jego karierze, gdyż bez wsparcia Todta jego rodzina miałaby problem z samodzielnym wspieraniem jego kariery. W kampanii 2012 zdobył 2. miejsce w europejskiej serii KF2 i mistrzostwo do lat 18, a w następnej musiał ulec Maksowi Verstappenowi w walce o tytuł mistrzowski KZ1.
W 2014 roku zadebiutował w mistrzostwach Formuły Renault ALPS. Leclerc został pokonany w walce o tytuł przez juniora McLarena, Nycka de Vriesa. Losy mistrzostwa rozstrzygnęły się podczas wyścigu w Jerez, ostatniej rundzie zawodów. W ten sam weekend - podczas GP Japonii F1 - poważnemu wypadkowi uległ jego przyjaciel, Bianchi. Doznał poważnych obrażeń głowy, które doprowadziły do jego śmierci dziewięć miesięcy później. Charles wykazał wtedy niezwykłą dojrzałość i opanowanie i mimo tych tragicznych wydarzeń zdołał ukończyć ostatni wyścig na podium.
Sezon 2015 to awans do Formuły 3. Zajął miejsce Maxa Verstappena w zespole Van Amersfoort. Zdołał zameldować się na podium w trzynastu z pierwszych siedemnastu wyścigów, jednakże później już do końca zmagań ani razu nie udało mu się finiszować w czołowej trójce. Rywalizację zakończył na 4. pozycji w klasyfikacji generalnej. Okazał się natomiast najlepszy wśród debiutantów.
Następnym krokiem była seria GP3, do której dołączył w sezonie 2016. Charles zwrócił na siebie uwagę Ferrari, które w tym samym roku dodało go do swojej Akademii Kierowców. W nowej serii musiał się dostosować do innego podwozia i ulegających wysokiej degradacji opon Pirelli. Dołączył do zespołu ART, który zdobył mistrzostwo z Estebanem Oconem rok wcześniej. Naśladowanie poprzednika pomogło mu w zdobyciu - pierwszego od czasów gokartów - tytułu. W trakcie sezonu Leclerc brał także udział w sesjach treningowych F1 dla ekipy Haasa.
Kolejnym, naturalnym krokiem w jego karierze był awans do F2. Szanse na tytuł były niewielkie, gdyż seria siódmy rok z rzędu korzystała z tego samego typu nadwozia, co dawało przewagę kierowcom bardziej doświadczonym. Monakijczyk dołączył do zespołu Premy, która zdominowała mistrzostwa rok wcześniej. Wykorzystał to z nawiązką, wywalczając mistrzostwo z przewagą 72 punktów nad 2. kierowcą w klasyfikacji generalnej.
Po raz pierwszy od 2009 roku puchar powędrował w ręce debiutanta. Leclerc powtórzył w ten sposób wyczyn Niemców, Nico Rosberga i Nico Hulkenberga i Brytyjczyka, Lewisa Hamiltona. Sezon 2017 obfitował też w przykre dla niego wydarzenia. We wtorek przed GP Azerbejdżanu zmarł ojciec Charlesa. Młody kierowca po raz kolejny zaprezentował swoją silną psychikę, gdyż trzy dni później zdobył pole position z przewagą 0,6 sekundy.
Po triumfach w GP3 i F2 Leclerc awansował w końcu do królowej motorsportu. Potwierdzono go jako kierowcę Saubera, gdzie ścigał się u boku Marcusa Ericssona. Występy Charlesa były szeroko komentowane i chwalone, na co zasłużył swoją dojrzałością i opanowaniem na torze. Mimo nie zawsze konkurencyjnego bolidu, w pełni wykorzystywał jego potencjał, punktując w dziesięciu wyścigach.
11 września 2018 roku Ferrari potwierdziło awans monakijskiego zawodnika do swojego zespołu na następną kampanię. Zastąpił Kimiego Raikkonena w roli partnera zespołowego Sebastiana Vettela. W ten sposób Leclerc został wówczas drugim najmłodszym kierowcą w historii, który reprezentował włoskie barwy.
Charles od razu zaznaczył swoją obecność w Scuderii, zdobywając już w drugich kwalifikacjach do GP Bahrajnu pole position. Na dystansie całego sezonu spisywał się zdecydowanie lepiej od Vettela, co przełożyło się na zmianę hierarchii w zespole. Leclerc został liderem Ferrari. Ostatecznie sezon 2019 zakończył z dwoma premierowymi triumfami na koncie oraz zdobyciem aż siedmiu pole position.
Na kampanię 2020 Ferrari nie przygotowało już tak konkurencyjnego Mimo znacznego deficytu po stronie jednostki napędowej Monakijczykowi udało się jednak wywalczyć dwa podia i 8. miejsce w klasyfikacji kierowców. W sezonie 2021 partnerem Leclerca został Carlos Sainz i dwójka ta stała się najbardziej wyrównanym duetem w stawce. Dla Charlesa rok ten był też zdecydowanie bardziej udany. Wygrał m.in. czasówki w Monako oraz Baku, a ostateczną rywalizację zakończył na 7. lokacie
Sezon 2022 przyniósł zarówno potężne rozczarowanie, jak i pierwszą szansę na zdobycie mistrzostwa świata. Właśnie wtedy - mimo dobrze zapowiadającej się dyspozycji bolidu - Leclerc poniósł bolesną porażkę z Maxem Verstappenem w wyścigu o wspomniany tytuł. Charles wygrał rundy w Bahrajnie i Australii, lecz potem wszystko zaczęło się odwracać - odniósł triumf już tylko w Austrii. Na pocieszenie zostało mu miano wicemistrza świata.
Kolejny rok nie obfitował już w takie sukcesy kierowcy z Monte Carlo. Nie wygrał ani jednej rundy, ale głównym tego powodem była nieco słabsza forma maszyny Ferrari. Mimo to wywalczył cztery pole position i sześciokrotnie stawał na podium, kończąc mistrzostwa na 5. pozycji. Po zakończeniu zmagań podpisał nową umowę ze Scuderią, wykraczającą poza sezon 2026.
Następne zmagania okazały się znacznie bardziej udane dla Leclerca, na co wpływ miało lepsze przygotowanie Ferrari. Zaliczył najlepszy punktowo sezonu w karierze, wywalczając 13 podiów, 3 pole position i 3 zwycięstwa (w tym wyjątkowe w Monako i we Włoszech). Poskutkowało to 3. pozycją w klasyfikacji kierowców i walką Scuderii do samego końca o mistrzostwo świata wśród konstruktorów.
