Pojawiły się kolejne niezwykle interesujące informacje dotyczące ostatnich wydarzeń wokół kierowcy z Evreux. Te potwierdzają, że we francuskim obozie bardzo poważnie analizowano możliwość jego zawieszania na GP Kanady.

W ostatnich dniach Esteban Ocon nie znika z nagłówków mediów z dwóch powodów. Pierwszy to spowodowanie bezsensownej kolizji z Pierre'em Gasly'm w GP Monako, a drugi to oczywiście potwierdzenie jego odejścia z Alpine po sezonie 2024.

Pojawiły się zatem słuszne przesłanki ku temu, że te dwa wątki są ze sobą powiązane. Wszakże o możliwym zakończeniu współpracy z 27-latkiem mówiło się już od początku sezonu, a po chwytliwej wypowiedzi Bruno Famina te pogłoski się nasiliły. Poniekąd potwierdził to raport dziennikarza pracującego dla F1, Lawrence'a Barretto.

W nim znany żurnalista zaznaczył jednak, że od dłuższego czasu mocno zastanawiano się nad przyszłością Ocona w Enstone, a w czwartek po GP Monako szef stajni zakomunikował mu, że umowa nie zostanie przedłużona. Monakijski incydent miał być tylko składową tej decyzji, tak samo jak wcześniejsze tego typu wybryki Estebana i jego zakulisowe rozmowy z Haasem oraz Audi.

W całej tej historii najciekawszy wydaje się natomiast temat potencjalnego zawieszania na GP Kanady. To właśnie do niego w swoim piątkowym oświadczeniu odnosił się sam kierowca i jak się teraz okazuje, faktycznie było coś na rzeczy.

Głównym orędownikiem takiego rozwiązania miał być Famin, który - zdaniem Barretto - dwukrotnie upominał swoich kierowców w Monako, aby nie walczyli ze sobą w wyścigu. Nie powinna zatem zaskakiwać wściekłość francuskiego działacza, który mocno rozważał wsadzenie do kokpitu Jacka Doohana w Montrealu.

Jak jednak przekazało L'Equipe, powstrzymał go od tego dział prawny Alpine. Ten obawiał się ewentualnej reakcji obozu Ocona ze względu na zapisy kontraktowe i swoje prawa do pracy. To ostatecznie miało przesądzić o braku przymusowego odpoczynku.

Co istotne, działania Famina miały nie być próbą obejścia kary przesunięcia na starcie jak w przypadku Saubera w 2002 roku i Felipe Massy oraz Heinz-Heralda Frentzena. Francuzi mieli celować bowiem w zwyczajne zawieszenie swojego zawodnika na jedną rundę.