Zespoły F1 - Alpine

• Esteban Ocon (Francja)
• Pierre Gasly (Francja)

Alpine to synonim zespołu fabrycznego Renault. Francuski producent przed sezonem 2021 mocno zreorganizował swoją grupę pod wodzą nowego prezesa, Luca de Meo. Alpine to znana w świecie sportów motorowych wyczynowa marka koncernu, którą od sezonu 2023 reprezentują Esteban Ocon i Pierre Gasly.

Pierwszego zaangażowania Renault w F1 dokonała spółka Renault Sport. Zespół przybrał nazwę Equipe Renault Elf i rozpoczął starty w roku 1977. Kierowca teamu - Jean- Pierre Jabouille - uczestniczył w pięciu ostatnich wyścigach sezonu, jednak przez problemy z niezawodnością nie był w stanie ukończyć żadnego z nich. Rok później ekipa wciąż dość często musiała wycofywać się z zawodów, ale pod koniec roku, a dokładniej w Watking Glens, reprezentantowi teamu udało się ukończyć wyścig na 4. pozycji i zdobyć pierwsze punkty dla Renault w F1. W sezonie 1979 ekipa powiększyła się o kolejnego kierowcę, którym został Rene Arnoux. Obaj zawodnicy startowali z pierwszego rzędu do GP Francji, a zdobywca pole position, Jabouille, zamienił to na pierwszy triumf dla francuskiej ekipy. W 1980 roku Arnoux zwyciężył w Brazylii i Południowej Afryce. Podczas GP Kanady doszło do poważnego wypadku Jabouille'a, w wyniku którego kierowca doznał ciężkich obrażeń nóg i musiał zakończyć karierę. W sezonie 1981 do zespołu dołączył Alain Prost, którego występy umożliwiły Renault osiąganie bardzo dobrych wyników. W kolejnych trzech latach ekipa dwukrotnie kończyła zmagania na 3. miejscu w klasyfikacji konstruktorów, a raz była 2. Prost wygrał z zespołem dziewięć wyścigów. Arnoux triumfował w dwóch rundach w sezonie 1982, a po jego zakończeniu odszedł do Ferrari. Zastąpił go Amerykanin, Eddie Cheever. W 1983 roku Prost walczył o mistrzostwo kierowców, jednak musiał uznać wyższość Nelsona Piqueta. Renault zwolniło go dwa dni po zakończeniu sezonu z powodu jego komentarzy odnoszących się do braku rozwoju zespołu. Na kampanię 1984 zakontraktowano Patricka Tambaya i Dereka Wawricka. W 1985 roku w teamie pojawiły się duże problemy finansowe. Ekipa nie mogła sprostać wydatkom wiążącym się z utrzymaniem zespołu wyścigowego i postanowiła wycofać się ze sportu. Funkcjonowała ona jedynie jako dostawca silników.

W 2000 roku Renault zakupiło zespół Bennetona i powróciło do F1. W latach 2000-2001 kontynuowano starty pod starą nazwą i dopiero w 2002 roku przemianowano team na Renault F1. W tymże sezonie kierowcami zespołu zostali Jenson Button i Jarno Trulli. Uplasowali się odpowiednio na 7. i 8. miejscu w klasyfikacji generalnej. Dorobek 23 punktów pozwolił ekipie zająć 4. pozycję w zestawieniu konstruktorów. Brytyjczyk został zastąpiony przez kierowcę testowego ekipy, Fernando Alonso, przed kampanią 2003. Hiszpan wygrał wyścig na Węgrzech i był to pierwszy triumf Renault od 1983 roku. Alonso zakończył zmagania na 6. pozycji, a Trulli na 8. Team ponownie ukończył sezon na 4. lokacie wśród ekip.

W 2004 roku Francuzi walczyli o 2. miejsce w klasyfikacji konstruktorów. Relacje Trulliego z szefami zespołu stawały się coraz bardziej napięte z powodu rzekomego faworyzowania Alonso. Włoch ogłosił odejście do Toyoty, dla której ścigał się już podczas dwóch ostatnich wyścigów sezonu. Zastąpił go Jacques Villeneuve. Kanadyjczyk osiągał jednak słabe wyniki i nie pomógł francuskiej ekipie w zdobywaniu punktów. Ostatecznie Renault zajęło 3. pozycję w klasyfikacji ogólnej. Alonso uplasował się na 4. miejscu w mistrzostwach kierowców, Trulli był 6., a Villeneuve 21.

Przed sezonem 2005 do zespołu dołączył Giancarlo Fisichella. Team toczył batalię w obu klasyfikacjach z McLarenem i ostatecznie wyszedł z niej zwycięsko. Renault zdobyło zarówno mistrzostwo konstruktorów, jak i kierowców za sprawą Fernando Alonso. Fisichella zakończył sezon z kolei na 5. miejscu. Hiszpan oraz Włoch pozostali z zespołem na kampanię 2006. W Malezji kierowcy wywalczyli dwa pierwsze miejsca, co było pierwszym finiszem 1-2 od roku 1982, gdy sztuki tej dokonali Prost i Arnoux. W Brazylii zespół przypieczętował mistrzostwo konstruktorów. Drugi rok z rzędu ekipa zdobyła dwa tytuły, gdyż Alonso ponownie uplasował się na szczycie tabeli kierowców. Fisichella był 4.

W 2007 roku kierowcami teamu zostali Fisichella i Heikki Kovalainen, a Renault zaczęło dostarczać silniki zespołowi Red Bull Racing. Fin ukończył zmagania na 7. lokacie, a Włoch na 8. Francuzi uplasowali się na 3. miejscu w klasyfikacji konstruktorów. 8 listopada 2007 tamtego roku FIA oskarżyła Renault o posiadanie informacji technicznych od ekipy McLarena. Zawierały one dane o układzie i wymiarach krytycznych brytyjskiego samochodu, a także szczegóły układu paliwowego, zespołu kół zębatych, hydraulicznego układu sterowania i zawieszenia. Uznano, że Renault popełniło naruszenie, aczkolwiek nie wyciągnięto wobec niego żadnych konsekwencji.

Fernando Alonso powrócił do Renault w sezonie 2008. Jego partnerem został dotychczasowy kierowca testowy, Nelson Piquet Jr. Podczas GP Singapuru doszło do kolejnej kontrowersji z udziałem zespołu. Alonso wykorzystał kolizję Brazylijczyka oraz wyjazd samochodu bezpieczeństwa, dzięki czemu zwyciężył w wyścigu. Okazało się, że był to celowy wypadek, który miał pomóc Hiszpanowi. Był to pierwszy triumf Renault od 2006 roku. Alonso zakończył sezon na 5. miejscu. a Piquet na 12. Francuska ekipa uplasowała się na 4. pozycji.

W kampanii 2009 zespół nie liczył się w walce o żaden z tytułów. Bardzo słabe wyniki Piqueta sprawiły, że od GP Europy zastąpił go Romain Grosjean. Jedyne podium w sezonie zostało zdobyte przez Alonso w Singapurze. Podczas tego weekendu Hiszpan potwierdził, że od 2010 roku będzie reprezentował Ferrari. Sezon zakończył na 9. pozycji, Piquet na 21., a Grosjean na 23. Brazylijczyk i Francuz nie zdobyli ani jednego punktu. Renault z dorobkiem 23 punktów uplasowało się na 8. lokacie w klasyfikacji konstruktorów.

W 2010 roku Francuzi sprzedali większościowy pakiet udziałów Genii Capital - spółce inwestycyjnej z siedzibą w Luksemburgu. Renault nadal utrzymywało 25% udziału w zespole i kontynuowało działalność jako dostawca silników. W międzyczasie Red Bull potwierdził, że nadal będzie używał motorów francuskiego dostawcy. W miejsce Alonso zakontraktowano Roberta Kubicę. Do zespołu dołączył też Witalij Pietrow. W styczniu ogłoszono, że Éric Boullier został nowym szefem ekipy, zastępując Boba Bella, który powróci do swojej poprzedniej roli dyrektora technicznego. Kubica wywalczył pierwsze podium już podczas rundy w Australii, który ukończył na 2. miejscu. Pietrow znacznie odstawał od Polaka pod względem wyników. Rosjanin zakończył zmagania dopiero na 13. pozycji, przy 8. miejscu krakowianina. Francuzi z dorobkiem 163 punktów uplasowali się na 5. lokacie w klasyfikacji konstruktorów.

W 2011 roku Renault zostało jedynie dostawcą silników i od tego czasu team został przemianowany na Lotus Renault. Francuska ekipa wspierała zespół, dostarczając jednostki napędowe i wiedzę specjalistyczną. Team ścigał się na brytyjskiej licencji, co oznaczało, że po raz pierwszy od 1975 roku zabrakło w stawce zespołu na francuskiej licencji. Renault posiadało 0% udziałów, jednak człon tej marki pozostał w nazwie do końca sezonu 2011. Po poważnym wypadku rajdowym we Włoszech Kubica nie był w stanie kontynuować startów i został zastąpiony przez Nicka Heidfelda. Niemiec jeździł dla zespołu do GP Belgii, po czym został zastąpiony przez Bruno Sennę. Pietrow zakończył sezon na 10. pozycji, Heidfeld na 11., a Senna na 18. Zespół uplasował się na 5. miejscu w zestawieniu konstruktorów. Od 2012 roku team zmienił nazwę na Lotus F1.

Pod koniec kampanii 2015 ogłoszono, że Renault wykupiło Lotus F1 i od 2016 roku wprowadzi swój własny team do F1. Kierowcami zespołu zostali Kevin Magnussen i Jolyon Palmer. Duńczyk ukończył zmagania na 16. pozycji, a Brytyjczyk na 18. Francuska ekipa zajęła 9. miejsce w klasyfikacji konstruktorów. W sezonie 2017 do Enstone dołączył Nico Hulkenberg, który ścigał się u boku Palmera. Z powodu rozczarowujących wyników Brytyjczyk został zastąpiony przez Carlosa Sainza od wyścigu w USA. Hiszpan ukończył sezon na 9. miejscu - jedno przed Hulkenbergiem. Palmer uplasował się z kolei na 17. lokacie, a Renault zajęło 7. pozycję w klasyfikacji ekip.

W 2018 roku w zespole pozostali Hulkenberg i Sainz. Francuzi walczyli o 4. lokatę w klasyfikacji konstruktorów z Haasem i ostatecznie wyszli zwycięsko z tej batalii. W międzyczasie potwierdzono angaż Daniela Ricciardo, który zastąpił Hiszpana od sezonu 2019. W tejże kampanii - po problemach na samym początku - Renault odbudowało się i zajęło 5. pozycję w zestawieniu zespołów. Wciąż jednak brakowało podium po powrocie Francuzów do sportu. Udało się je osiągnąć w 2020 roku, a dokonał tego Ricciardo podczas wyścigów w Niemczech i Włoszech. Jedno 2. miejsce dorzucił nowy kierowca zespołu, Esteban Ocon. Stajnia z Enstone do końca zmagań walczyła o podium w klasyfikacji konstruktorów, ale ostatecznie musiała się zadowolić 5. lokatą.

Jak już wspomniano na samym wstępie, w 2021 roku doszło do rebrandingu marki i sporych roszad wewnątrz zespołu. Cyril Abiteboul przestał pełnić obowiązki szefa ekipy. Zostały one podzielone na trzy osoby: Marcina Budkowskiego, Laurenta Rossiego i Davide Brivio. Z Enstone pożegnał się też Ricciardo, który przeszedł do McLarena. W jego miejsce po raz kolejny zatrudniono Fernando Alonso. Sam sezon upłynął pod znakiem przygotowań do nowej ery regulacyjnej datowaną na kampanię 2022. Mimo to Alpine zdołało wywalczyć dwa podia. Raz uczynił to Alonso, plasując się na 3. miejscu w GP Kataru, a Ocon wygrał pierwszy wyścig dla zespołu po powrocie do F1 na Węgrzech. W klasyfikacji generalnej konstruktorów Francuzi zajęli 5. miejsce.

Zmiany techniczne nie przyniosły im jednak takiego postępu, na jaki liczyli. Awaryjność silnikowa poskutkowała tym, że z trudem przesunęli się na 4. pozycję w klasyfikacji konstruktorów i decyzją Alonso o zakończeniu współpracy. W jego miejsce pierwotnie awizowano Oscara Piastriego, ale ponieważ ten porozumiał się wcześniej z McLarenem, Alpine musiało szukać innego kierowcy. Ostatecznie postawiono na Pierre'a Gasly'ego. Forma sportowa A523 nie dała francuskiemu duetowi większych możliwości w sezonie 2023, chociaż zarówno Gasly, jak i Ocon zapisali na swoim koncie po jednym podium. W zestawieniu zespołów spadli natomiast na 6. lokatę, co doprowadziło do kolejnych dużych zmian organizacyjnych. Pożegnano się m.in. z Otmarem Szafnauerem (który przed sezonem 2022 został szefem ekipy), Laurentem Rossim, Alanem Permanem oraz Patem Fry'em. Zwierzchnictwo nad stajnią przejął Bruno Famin wspierany przez Matta Harmana i Erica Meignana.