Zespoły F1 - Alpine

• Esteban Ocon (Francja)
• Pierre Gasly (Francja)

Alpine to synonim zespołu fabrycznego Renault. Francuski producent przed sezonem 2021 mocno zreorganizował swoją grupę pod wodzą nowego prezesa, Luca de Meo. Alpine to znana w świecie sportów motorowych wyczynowa marka koncernu, którą od sezonu 2021 reprezentują Fernando Alonso i Esteban Ocon.

Pierwszego zaangażowania Renault w F1 dokonała spółka Renault Sport. Zespół przybrał nazwę Equipe Renault Elf i rozpoczął starty w roku 1977. Kierowca teamu - Jean- Pierre Jabouille - uczestniczył w pięciu ostatnich wyścigach sezonu, jednak przez problemy z niezawodnością nie był w stanie ukończyć żadnego z nich. Rok później ekipa wciąż dość często musiała wycofywać się z zawodów, ale pod koniec roku, a dokładniej w Watking Glens, reprezentantowi teamu udało się ukończyć wyścig na 4. pozycji i zdobyć pierwsze punkty dla Renault w F1. W sezonie 1979 ekipa powiększyła się o kolejnego kierowcę, którym został Rene Arnoux. Obaj zawodnicy startowali z pierwszego rzędu do GP Francji, a zdobywca pole position, Jabouille, zamienił to na pierwszy triumf dla francuskiej ekipy. W 1980 roku Arnoux zwyciężył w Brazylii i Południowej Afryce. Podczas GP Kanady doszło do poważnego wypadku Jabouille'a, w wyniku którego kierowca doznał ciężkich obrażeń nóg i musiał zakończyć karierę. W sezonie 1981 do zespołu dołączył Alain Prost, którego występy umożliwiły Renault osiąganie bardzo dobrych wyników. W kolejnych trzech latach ekipa dwukrotnie kończyła zmagania na 3. miejscu w klasyfikacji konstruktorów, a raz była 2. Prost wygrał z zespołem dziewięć wyścigów. Arnoux triumfował w dwóch rundach w sezonie 1982, a po jego zakończeniu odszedł do Ferrari. Zastąpił go Amerykanin, Eddie Cheever. W 1983 roku Prost walczył o mistrzostwo kierowców, jednak musiał uznać wyższość Nelsona Piqueta. Renault zwolniło go dwa dni po zakończeniu sezonu z powodu jego komentarzy odnoszących się do braku rozwoju zespołu. Na kampanię 1984 zakontraktowano Patricka Tambaya i Dereka Wawricka. W 1985 roku w teamie pojawiły się duże problemy finansowe. Ekipa nie mogła sprostać wydatkom wiążącym się z utrzymaniem zespołu wyścigowego i postanowiła wycofać się ze sportu. Funkcjonowała ona jedynie jako dostawca silników.

W 2000 roku Renault zakupiło zespół Bennetona i powróciło do F1. W latach 2000-2001 kontynuowano starty pod starą nazwą i dopiero w 2002 roku przemianowano team na Renault F1. W tymże sezonie kierowcami zespołu zostali Jenson Button i Jarno Trulli. Uplasowali się odpowiednio na 7. i 8. miejscu w klasyfikacji generalnej. Dorobek 23 punktów pozwolił ekipie zająć 4. pozycję w zestawieniu konstruktorów. Brytyjczyk został zastąpiony przez kierowcę testowego ekipy, Fernando Alonso, przed kampanią 2003. Hiszpan wygrał wyścig na Węgrzech i był to pierwszy triumf Renault od 1983 roku. Alonso zakończył zmagania na 6. pozycji, a Trulli na 8. Team ponownie ukończył sezon na 4. lokacie wśród ekip.

W 2004 roku Francuzi walczyli o 2. miejsce w klasyfikacji konstruktorów. Relacje Trulliego z szefami zespołu stawały się coraz bardziej napięte z powodu rzekomego faworyzowania Alonso. Włoch ogłosił odejście do Toyoty, dla której ścigał się już podczas dwóch ostatnich wyścigów sezonu. Zastąpił go Jacques Villeneuve. Kanadyjczyk osiągał jednak słabe wyniki i nie pomógł francuskiej ekipie w zdobywaniu punktów. Ostatecznie Renault zajęło 3. pozycję w klasyfikacji ogólnej. Alonso uplasował się na 4. miejscu w mistrzostwach kierowców, Trulli był 6., a Villeneuve 21.

Przed sezonem 2005 do zespołu dołączył Giancarlo Fisichella. Team toczył batalię w obu klasyfikacjach z McLarenem i ostatecznie wyszedł z niej zwycięsko. Renault zdobyło zarówno mistrzostwo konstruktorów, jak i kierowców za sprawą Fernando Alonso. Fisichella zakończył sezon z kolei na 5. miejscu. Hiszpan oraz Włoch pozostali z zespołem na kampanię 2006. W Malezji kierowcy wywalczyli dwa pierwsze miejsca, co było pierwszym finiszem 1-2 od roku 1982, gdy sztuki tej dokonali Prost i Arnoux. W Brazylii zespół przypieczętował mistrzostwo konstruktorów. Drugi rok z rzędu ekipa zdobyła dwa tytuły, gdyż Alonso ponownie uplasował się na szczycie tabeli kierowców. Fisichella był 4.

W 2007 roku kierowcami teamu zostali Fisichella i Heikki Kovalainen, a Renault zaczęło dostarczać silniki zespołowi Red Bull Racing. Fin ukończył zmagania na 7. lokacie, a Włoch na 8. Francuzi uplasowali się na 3. miejscu w klasyfikacji konstruktorów. 8 listopada 2007 tamtego roku FIA oskarżyła Renault o posiadanie informacji technicznych od ekipy McLarena. Zawierały one dane o układzie i wymiarach krytycznych brytyjskiego samochodu, a także szczegóły układu paliwowego, zespołu kół zębatych, hydraulicznego układu sterowania i zawieszenia. Uznano, że Renault popełniło naruszenie, aczkolwiek nie wyciągnięto wobec niego żadnych konsekwencji.

Fernando Alonso powrócił do Renault w sezonie 2008. Jego partnerem został dotychczasowy kierowca testowy, Nelson Piquet Jr. Podczas GP Singapuru doszło do kolejnej kontrowersji z udziałem zespołu. Alonso wykorzystał kolizję Brazylijczyka oraz wyjazd samochodu bezpieczeństwa, dzięki czemu zwyciężył w wyścigu. Okazało się, że był to celowy wypadek, który miał pomóc Hiszpanowi. Był to pierwszy triumf Renault od 2006 roku. Alonso zakończył sezon na 5. miejscu. a Piquet na 12. Francuska ekipa uplasowała się na 4. pozycji.

W kampanii 2009 zespół nie liczył się w walce o żaden z tytułów. Bardzo słabe wyniki Piqueta sprawiły, że od GP Europy zastąpił go Romain Grosjean. Jedyne podium w sezonie zostało zdobyte przez Alonso w Singapurze. Podczas tego weekendu Hiszpan potwierdził, że od 2010 roku będzie reprezentował Ferrari. Sezon zakończył na 9. pozycji, Piquet na 21., a Grosjean na 23. Brazylijczyk i Francuz nie zdobyli ani jednego punktu. Renault z dorobkiem 23 punktów uplasowało się na 8. lokacie w klasyfikacji konstruktorów.

W 2010 roku Francuzi sprzedali większościowy pakiet udziałów Genii Capital - spółce inwestycyjnej z siedzibą w Luksemburgu. Renault nadal utrzymywało 25% udziału w zespole i kontynuowało działalność jako dostawca silników. W międzyczasie Red Bull potwierdził, że nadal będzie używał motorów francuskiego dostawcy. W miejsce Alonso zakontraktowano Roberta Kubicę. Do zespołu dołączył też Witalij Pietrow. W styczniu ogłoszono, że Éric Boullier został nowym szefem ekipy, zastępując Boba Bella, który powróci do swojej poprzedniej roli dyrektora technicznego. Kubica wywalczył pierwsze podium już podczas rundy w Australii, który ukończył na 2. miejscu. Pietrow znacznie odstawał od Polaka pod względem wyników. Rosjanin zakończył zmagania dopiero na 13. pozycji, przy 8. miejscu krakowianina. Francuzi z dorobkiem 163 punktów uplasowali się na 5. lokacie w klasyfikacji konstruktorów.

W 2011 roku Renault zostało jedynie dostawcą silników i od tego czasu team został przemianowany na Lotus Renault. Francuska ekipa wspierała zespół, dostarczając jednostki napędowe i wiedzę specjalistyczną. Team ścigał się na brytyjskiej licencji, co oznaczało, że po raz pierwszy od 1975 roku zabrakło w stawce zespołu na francuskiej licencji. Renault posiadało 0% udziałów, jednak człon tej marki pozostał w nazwie do końca sezonu 2011. Po poważnym wypadku rajdowym we Włoszech Kubica nie był w stanie kontynuować startów i został zastąpiony przez Nicka Heidfelda. Niemiec jeździł dla zespołu do GP Belgii, po czym został zastąpiony przez Bruno Sennę. Pietrow zakończył sezon na 10. pozycji, Heidfeld na 11., a Senna na 18. Zespół uplasował się na 5. miejscu w zestawieniu konstruktorów. Od 2012 roku team zmienił nazwę na Lotus F1.

Pod koniec kampanii 2015 ogłoszono, że Renault wykupiło Lotus F1 i od 2016 roku wprowadzi swój własny team do F1. Kierowcami zespołu zostali Kevin Magnussen i Jolyon Palmer. Duńczyk ukończył zmagania na 16. pozycji, a Brytyjczyk na 18. Francuska ekipa zajęła 9. miejsce w klasyfikacji konstruktorów. W sezonie 2017 do Enstone dołączył Nico Hulkenberg, który ścigał się u boku Palmera. Z powodu rozczarowujących wyników Brytyjczyk został zastąpiony przez Carlosa Sainza od wyścigu w USA. Hiszpan ukończył sezon na 9. miejscu - jedno przed Hulkenbergiem. Palmer uplasował się z kolei na 17. lokacie, a Renault zajęło 7. pozycję w klasyfikacji ekip.

W 2018 roku w zespole pozostali Hulkenberg i Sainz. Francuzi walczyli o 4. lokatę w klasyfikacji konstruktorów z Haasem i ostatecznie wyszli zwycięsko z tej batalii. W międzyczasie potwierdzono angaż Daniela Ricciardo, który zastąpił Hiszpana od sezonu 2019. W tejże kampanii - po problemach na samym początku - Renault odbudowało się i zajęło 5. pozycję w zestawieniu zespołów. Wciąż jednak brakowało podium po powrocie Francuzów do sportu. Udało się je osiągnąć w 2020 roku, a dokonał tego Ricciardo podczas wyścigów w Niemczech i Włoszech. Jedno 2. miejsce dorzucił nowy kierowca zespołu, Esteban Ocon. Stajnia z Enstone do końca zmagań walczyła o podium w klasyfikacji konstruktorów, ale ostatecznie musiała się zadowolić 5. lokatą.

Jak już wspomniano na samym wstępie, w 2021 roku doszło do rebrandingu marki i sporych roszad wewnątrz zespołu. Cyril Abiteboul przestał pełnić obowiązki szefa ekipy. Zostały one podzielone na trzy osoby: Marcina Budkowskiego, Laurenta Rossiego i Davide Brivio. Z Enstone pożegnał się też Ricciardo, który przeszedł do McLarena. W jego miejsce po raz kolejny zatrudniono Fernando Alonso. Sam sezon upłynął pod znakiem przygotowań do nowej ery regulacyjnej, która rozpocznie się w kampanii 2022. Mimo to Alpine dwukrotnie zdołało wywalczyć dwa podia. Raz uczynił to Alonso, plasując się na 3. miejscu w GP Kataru, a Ocon wygrał pierwszy wyścig dla zespołu po powrocie do F1 na Węgrzech. W klasyfikacji generalnej konstruktorów Francuzi zajęli 5. miejsce.